Van plant tot thee
Onze heerlijke thee heeft een lange, uitgebreide en vooral bijzondere weg afgelegd van plantage tot in jouw tastea-blik. Kenmerkend aan deze weg is vooral de plek waar de thee vandaan komt en de soorten verwerkingsmethoden. We nemen je graag mee op deze reis! Allereerst is het handig om de basics te kennen! Thee is een enorm interessant, maar ook ingewikkeld onderwerp. Dus, laten we bij het begin beginnen.
De basics
De thee in al onze tastea-blends, van de Horsepower tot de Hocus Pocus Focus, komen van één specifieke plant; de Camellia Sinensis theeplant. De theeplant kent twee varianten; de Camellia Sinensis en de Camellia Assamica. Deze twee lijken op het eerste oog misschien identiek, maar niets is minder waar!
De Assamica is een theeplant met ruwere, grovere en dikkere bladeren. Deze groeit vooral in India, Afrika en Sri Lanka en wordt hoofdzakelijk gebruikt voor zwarte thee en Pu Erh thee. Zo is bijvoorbeeld de Skintight een Pu Erh thee en de Naughty Caramel een zwarte thee. Ook Oolongthee wordt met de bladeren van de Assamica gemaakt. Onze Say Cheese... Cake is bijvoorbeeld een Oolongthee.
De Assamica theeplant kan wel dertig meter hoog worden, maar wordt toch een struik genoemd. Nu laten de boeren de plant niet tot deze hoogte groeien, omdat de smaak van het blad van een lagere struik een stuk geconcentreerder is. Daarbij is het met de hand plukken van de bladeren makkelijker als ze de struik klein houden. De plant heeft warmte, droogte en veel zonuren nodig. Het plukken van de blaadjes wordt meestal met de hand gedaan, waarbij zelfs de meest stugge blaadjes, die bijvoorbeeld voor een Oolongthee zijn, met een mesje worden afgesneden. Zie je in jouw blik recht afgesneden theebladeren? Dan zijn ze hoogstwaarschijnlijk afkomstig van de Assamica theeplant!
De Sinensis theeplant heeft juist kleinere, delicatere en lichtere bladeren. Deze worden voornamelijk gebruikt voor groene- en witte thee zoals onze Calm Down en de Crazy About You. Vooral in China en Japan kan je de Sinensis theeplant veel terugvinden. De theeplant kan onder veel omstandigheden groeien, en kan prima koude temperaturen en hoogtes aan. De Sinensis kan tot zes meter hoog worden. Over het algemeen houden boeren ook deze theeplanten vaak klein door ze terug te snoeien, net als bij de Assamica. Ook bij deze variant doen ze dit om een hogere kwaliteit thee te krijgen en om er voor te zorgen dat het blad gemakkelijker met de hand te plukken is.
Het proces
Zodra de bladeren zijn geplukt, vindt er een uitgebreid proces plaats waardoor het uiteindelijk een heerlijke thee wordt.
Afhankelijk van het proces en de theeplant, kan hetzelfde theeblaadje meerdere soorten thee worden. Dit heeft alles te maken met de verwerking van de bladeren. Er zijn enorm veel soorten thee: Groene-, Zwarte-, Witte-, Gele-, Oolong- en Pu Erh thee. Wist je dat Rooibos- en Kruidenthee helemaal geen theesoorten zijn? De thee is namelijk niet afkomstig van de Assamica of Sinensis theeplanten!
De verwerking van de theebladeren heeft verschillende fases. Deze fases bestaan uit het oxideren, de-oxideren, rollen en vormen van de bladeren. De ene thee gaat door alle fases heen en de andere juist niet. Dat bepaalt dus uiteindelijk wat voor thee het wordt! Bekijk de infographic om in een oogopslag het hele proces te zien. Hier hebben we door middel van oxidatie de theeën verdeeld op een horizontale lijn. Zo is bijvoorbeeld een van de grootste verschillen tussen zwarte- en groene thee het oxidatieproces. Zwarte thee is geoxideerd en groene-, gele- en witte thee niet. Door het oxidatieproces wordt het dus zwarte thee.
Tijdens het oxideren komen de sappen van het product in aanraking met zuurstof in de lucht, wat er voor zorgt dat het product oxideert. Een goed voorbeeld hiervan is een appel. Zodra je een hap neemt uit de appel en deze vervolgens laat liggen, wordt de binnenkant droog en verkleurd deze. De sappen komen namelijk in aanraking met de lucht! Om het oxidatieproces te stoppen, kan je het product verwarmen, wat op verschillende manieren kan.
Je kan de bladeren stomen, wat in Japan bijvoorbeeld veel gebeurt. Door het stomen krijgt de thee een bijna romige en filmige smaak. Ook kan je de bladeren vuren (of pannen). Bij deze methode wordt de thee in/op een gietijzeren (of een vergelijkbare) plaat verwarmd.
Wanneer het product is geoxideerd (of juist niet), worden de bladeren voor sommige theesoorten gevormd. Dit gebeurt door het rollen van het blad. Hierdoor worden de theebladeren in een mooie vorm gerold en daarna zo gedroogd, zodat het uiteindelijk mooi in jouw blik ligt!
Dit was de reis van jouw blik thee. Overweldigend, he? Is het nog niet helemaal duidelijk of heb je nog een vraag? Voel je vrij om ons een mail te sturen via [email protected]!